مهندسین مشاور ساموئل شوارتز[1] برای انجمن پیاده آمریکا [2] در سال 2012 دستورالعملی را برای رسیدن به جامعه ( نواحی) پیاده پذیر[3] تهیه و تدوین کرده که به عنوان راهنمای عملیاتی می تواند مورد استفاده شهروندان، برنامه ریزیان و مهندسین قرار گیرد. در این راهنمای 165 صفحه ای به مزایای راه رفتن، پشتیبانی از راه رفتن، سیاست ها، کاربری، طراحی و مهندسی، مشوق ها و آموزش، و چگونگی اجرا پرداحته شده است. در هر بخش با ارایه مطالعات موردی [4] خوانندگان را با ابعاد بیشتری از موضوع مرتبط می کند. نمودار زیر ارتباط چاقی و حمل و نقل را در کشورهای مختلف نشان می دهد
Transportation and Obesity Rates
Source: John Pucher,Promoting Safe Walking and Cycling to Improve Public Health:Lessons from the Netherlands and Germany, 2003
http://www.hsph.harvard.edu/healthdesign/ppt-pdf/pucher_revised.pdf
ساموئل شوارتز در مقدمه این دستورالعمل اشاره دارد که مهندسین ما سالها هرچه توان داشتند برای ساختن جاده های بیشتر و پهن تر برای حرکت سریع تر اتومبیل اقدام کردند که این خارج از ظرفیت و توان سیستم حمل و نقل بود برای مثال در حالیکه پل ورازانفر –فاروماین [5] بین بروکلین و جزیره استاتن با 12 خط اتومبیل رو در نیویورک ساخته شد اما برای عبور دوچرخه و، پیاده و ترانزیت هیچ گونه پیش بینی بر روی این پل نشده است همچنانکه بیشتر جاده های ایالتی آمریکا در 50 سال گذشته هیچ پیش بینی برای پیادگان، دوچرخه سواران و حمل و نقل همگانی را نکرده اند
حال بعد از سالها ما به منافع پیاده برای سلامتی و جلوگیری از چاقی آگاهی یافته ایم. همچنین جوامع پیاده مدار از ارزش املاک و فرصت های اقتصادی بیشتری برخوردار بوده و آنها به خلق ارتباطات بیشتر بین مردم و ساکنین کمک می کنند. او اضافه می کند آمار نشان می دهد که نزدیک به یک سوم سفرهایی که در آمریکا انجام می شود زیر یک مایل یا کمتر بوده که معادل 20 دقیقه پیاده روی است. لذا کشاندن افراد به پیاده روها و تشویق آنها به جابجایی بصورت پیاده بجای استفاده از اتومبیل ، بسیاری از معمای حمل و نقل را حل می کند
او نتیجه می گیرد که ما به عنوان مهندسین فنی، دارای تکنیک و دانش به اندازه کافی برای استفاده از ابزارهای طراحی و ساخت جوامع پیاده مدار ( پذیر) می باشیم، بنابراین شناخت خوب سیستم های حمل و نقل و یکپارچه سازی آنها با زیر ساخت های موجود کاملا آسان و عملی است. اما با این حال بعقیده او طراحی سیستم های یکپارچه حمل و نقل با در نظر گرفتن نیازهای پیادگان در ذهن، شامل ساخت شبکه پیاده ، دوچرخه ، حمل و نقل همگانی (ترانزیت) و اتومبیل و تنها در جوامع متراکم با تنوع کاربری امکان پذیر است. او می افزاید که اکنون زمان مناسبی برای مهندسین است تا نقش هدایت در برنامه ریزی برای شهرها و نواحی خوب آینده را به عهده بگیرند. در این راه بدون شک متخصصین سلامت ، برنامه ریزان با پیوستن با هم می توانند جوامع پیاده مدار سالم را طراحی کنند.
برای دریافت فایل دستورالعمل رسیدن به جامعه ( نواحی) پیاده پذیر اینجا را کلیک کنید
