روجر لویزاستاد معماری دانشگاه مریلند آمریکا اخیرا در روزنامه واشنگتن پست مورخ 15 فوریه 2013 در مقاله « همانطوریکه برنامه ریزی استفاده از زمین تغییر کرده ، “منطقه بندی” دیگر مناسب نیست» [1]، اظهار نظر کرده که قوانین منطقه بندی بطور فزاینده ای منسوخ شده است . منطقه بندی اغلب به چگونگی توسعه کاربری زمین و طراحی ساختمان ها می پردازد و کمتر به مسایل زیبایی و طراحی و شکل معماری توجه دارد. به اعتقاد وی قوانین و مقررات استفاده از زمین هنوز هم مورد نیاز است، اما منطقه بندی به طور فزاینده ای تبدیل به یک اصطلاح مفهومی نامناسب، خصوصیات منسوخ روش برنامه ریزی و رشد شکل شهر شده است. اصول و روش های برنامه ریزی استفاده از کاربری زمین، حمل و نقل، مقررات توسعه املاک و مستغلات همانند جمعیت و هنجارهای اجتماعی در حال تغییر است. مقررات منطقه بندی دیگر مرسوم نیست. در سراسر متروپلیتن واشینگتن، تحولات منطقه بندی در قالب دهها طرح توسعه جدید یا پروژه های توسعه مجدد آشکار شده است.
برای مثال مسئله تامین پارکینگ برای واحدهای مسکونی که یکی از موارد مهم قوانین منطقه بندی می باشد، امروز در شهر واشنگنتن در کمیسیون منطقه بندی برای 60 واحد مسکونی در طرح توسعه داگلاس برای 20 هزار فوت مربع ( حدود 2000 متر مربع) زیر پا گذاشته شد و تنها به تامین یک واحد پارکینگ در این طرح مسکونی بسنده شد. قوانین منطقه بندی قبلی تامین 80 واحد پارکینگ در زیر زمین را برای چنین پروژه ای را الزام آور می کرد، چرا که طرح و برنامه های قبلی شهرکه بر پایه دسترسی از طریق اتومبیل شخصی بود، کنار گذاشته شده و امروز دسترسی ها بر اساس استفاده پیاده ، دوچرخه و حمل و نقل عمومی ساکنین برنامه ریزی می شوند. همچنین تراکم اضافی فراتر از منطقه بندی به صاحبان خاص با استفاده از زیرساخت های موجود، کمک به هزینه های توسعه به ویژه حمل و نقل عمومی می کند. در حال حاضر برنامه ریزی و قوانین منطقه بندی های مبتنی بر استفاده از اتومبیل جای خود را به الگوهای توسعه حمل و نقل عمومی در مناطقی که راه آهن، مترو، تراموا و اتوبوس خطوط حمل و نقل سریع، بهینه سازی شده است، داده اند. پیکره بندی مجدد شبکه های خیابان و بلوک برای استفاده همزمان پیاده، دوچرخه سواران و همچنین اتومبیل و وسایط نقلیه تجاری در دستور کار جدید قرار گرفته است، نشان دهنده تضاد بین واقعیت امروز و شیوه های بکار رفته در منطقه بندی چند دهه پیش، زمانی که استفاده از کاربری زمین و تفکر حمل و نقل تحت سلطه اتومبیل بود، می باشد.
مطلب مرتبط:
–Where Does Zoning Fit Into Our Future City Planning?
[1] As land use planning changes, ‘zoning’ is no longer appropriate
