معضلات مبادی ورودی و خروجی تهران

کسانی که حداقل یکبار از مبادی ورودی شرقی، غربی و جنوبی جاده ای به تهران وارد یا خارج شده و زمان طی شده در خودرو را بخصوص در راه بندان های روزهای تعطیل از 20 کیلو متری تهران تجربه نموده اند از خود سوال می کنند که چرا باید چند برابر زمان سفر در خودرو خود برای رسیدن به مقصد نهایی یا خروج از تهران وقت صرف نمایند ومسئول اینهمه اتلاف وقت و انرزی کیست؟
از جانب دیگر شاهد آنیم که در اسناد منتشره طرح جا مع اخیر، تهران را “شهر جهانی” نامیده، که بر اساس تعاریف، شهری جها نی است که بتواند در عرصه “اقتصاد و تبادل اطلاعات”: عینیت پیدا نماید در حالیکه در حال حاضر، سهم تهران از اقتصاد جهانی بسیار اندک و هنوز فاقد تکنولوژی اطلاعاتی است و در برخی عرصه ها، حتی در منطقه قابل رقابت نمی باشد. اما خارج از این مقوله این شهر با وجود دو فرودگاه بین المللی و چند ترمینال مسافربری جاده ای با دارا بودن تنها یک ایستگاه راه آهن متمرکز آنهم مربوط به 50 سال پیش بدلیل موقعیت جغرافیا یی آن، پاسخگوی جابجایی آسان و سریع مسافر و کالا نبوده و تهران از این نظر در مقایسه با دیگر شهرهای دنیا بسیار فقیر می باشد و علیرغم توسعه مترو در سالهای اخیر و مطالعات انجام یافته توسط مشاور فرانسوی سیسترا برای توسعه آ تی متروی این شهر 10 میلیونی، هیچ پیش بینی مکانیابی، طراحی ، ساخت و توسعه ایستگاههای دیگری برای جابجایی ریلی کالا و مسافر برون شهری حداقل در اسناد موجود مشاهده نمی شود و مشخص نیست چرا صحبت از توسعه ایستگاه کنونی راه آهن بعنوان یکی از طرحهای موضوعی /موضعی میشود . شهر های جهانی نظیر پاریس با 105 کیلو متر مربع وسعت و 5/2 ملیون جمعیت ، 6 ایستگاه ودر لندن 700 کیلومتر مربعی با 7 میلیون جمعیت، نیزبیش از 10 ایستگاه راه آهن برون شهری دارد با این حال اگر به ماده 28 در فصل اول “بستر سازی برای رشد اقتصادی” و مواد 33 و 34 فصل دوم ” تعامل فعال با اقتصاد جهانی” احکام برنامه چهارم توسعه دقت شود مطمئنا سهم جابجایی مسافر و کالا بخصوص گردشگر در سالهای آتی از مقصد تهران افزایش چشمگیری می یابد که نیازمند توسعه خطوط ریلی و گسترش امکان ارتباط سریع با سایر شهرهای کشورهای همسایه میباشیم. برای آنکه باز هم همان تجربه فرودگاه بین المللی امام خمینی و عدم ساخت راه دسترسی مسافرین به فرودگاه پیش از راه اندازی، تکرار نگردد بایستی هر چه سریعتر مسئولین ذیربط اقدام به مکانیابی چند ایستگاه راه آهن در تهران برای دسترسی آسان و راحت سفر های ریلی به مقصد داخل وخارج از کشور نمایند چرا که عدم پیش بینی دقیق ایستگاه های راه آهن مورد نیاز برای توسعه آتی این کلانشهر، مستلزم هزینه های بسیار گزاف و سرسام آور برای تملک سایت مورد نیاز بوده و موجب خسارت به کشور بخصوص به شهروندان تهرانی را در پی خواهد داشت با این وجود آیا هنوز می توان گفت که تهران یک شهر جهانی قابل رقابت با دیگر پایتخت های دنیا است؟ بطور یقین لازم است مسئولین ذیربط در این باره اندیشه و تدبیر کرده و در نهایت اقدامی شایسته نمایند.