خیابان های معاشر پذیرمحل درنگ و ماندن عنوان مقاله ای است که توسط اینجانب در ویژه نامه پیاده راه “شهر -زندگی – زیبایی ” در زمستان 1390 توسط سازمان زیباسازی شهرداری تهران منتشر شد. چکیده آن در این پست آمده که علاقمندان می توانند برای مطالعه اصل مقاله به ویژه نامه مورد اشاره مراجعه نمایند
سازمان زیباسازی شهر تهران _ خیابانهای معاشر پذیر؛ محل درنگ و ماندن _ م
چکیده
انسان موجودی است اجتماعی که از معاشرت با دیگران لذت می برد. مردم برای گفتگو، دیدار و تعاملات اجتماعی با دوستان یا غریبه های آشنا به مکانهایی امن غیر از خانه و محل کار در فضاهای شهری نیازمندند. خیابانها از عمدترین فضاهای عمومی هستند که نبایستی تنها بعنوان ” کانالی عبوری” بدان نگریست چرا که از دیر باز خیابانها برای دیدار، مراوده ، گذران اوقات فراغت ، باهم بودن، داد و ستد و همچنین تردد مورد استفاده مردم قرار می گرفته است .
با رشد جمعیت و گسترش شهرها در دنیا، تعاملات اجتماعی بسیاری از مردم بر اثر دوری کار از محل زندگی ، هزینه های جابجایی ، آلودگی هوا، کمی وقت فراغت و گرفتاریهای روزمره دیگر نسبت به گذشته کاهش یافته است بدین جهت بسیاری از شهرها برای افزایش سر زندگی فضاهای شهری ، پویایی اقتصاد شهری وافزایش تعاملات اجتمایی مردم فضاهایی بعنوان “مکانهای سوم” درسیمای برخی خیابانها پدید آوردند که آنها را از دیگر خیابانها متمایز می کند. اینگونه خیابانها علاوه بر سر زنده بودن ، معاشر پذیر ند[1] . از خصوصیات مهم اینگونه خیابانها ، مکانهای امن آن می باشند که دارای سطح دسترسی ایمن، آسان و راحت برای عموم مردم اعم از پیر، جوان، خردسال، فقیر و غنی را فراهم می اورند مکانهایی که افزایش تعاملات اجتماعی در شهرهای بزرگ و شلوغ را برای همگان با کمترین هزینه امکان پذیر کرده است.
هدف این نوشتار آگاهی ازمفاهیم مترتب بر مفهوم خیابان های معاشرت پذیر و ارائه تجربه های شهرهای دیگر در زمینه توسعه قلمرو عمومی و شناخت مولفه های موثر بر مکانهای معاشر پذیر است. بدون شک توسعه این فضاها، نیازمند فرهنگ سازی اجتماعی، وبه موازات آن سیاست گذاری، امنیت سرمایه گذاری و جلب سرمایه می باشد.
کلید واژه ها: خیابان، معاشرپذیر، مکان سوم، فضای عمومی، دسترسی
[1] – Sociability Streets
