به گفته شهردار محترم تهران در همایش “زندگی پیاده در شهر” در سالن همایش برج میلاد ، نزدیک به 2 میلیون نفر روزانه از پیاده راه ایجاد شده 15 خرداد در اطراف بازار تهران استفاده می کنند مسیر پیاده ایجاد شده بر روی کلیه وسایط نقلیه موتوری از جمله اتومبیل و موتورسیکلت ها بسته شده و تنها پیادگان حق استفاده از این فضا را دارند . گرچه این اقدام شهرداری تهران در اطراف بازار تهران که مکانی شلوغ ، پر ازدحام، آلوده و پر سر صدا بوده است بسیار میمون و مبارک است اما باید توجه داشت که
1– پیاده راهها تنها یک کانال عبوری همانند دیگر پیاده روها نیستند گرچه بسیاری از پیاده روها امروزه نقش اقتصادی و تجاری ویژه پیدا نموده و دیگر تنها یک مسیر عبوری تلقی نمی شوند اما یا این وجود نمی توان آنها را یک پیاده راه دانست
2- در واقع پیاده راه ها بیشتر به مسیرهایی کوتاه برای خرید و تفریح همزمان در مراکز شهری که تنها توسط پیادگان مورد استفاده قرار می گیرند اطلاق می شوند که از نظر اقتصادی نقش ارزنده ای در اقتصاد شهری ایفا می کنند
3- پیاده راه ها دارای دسترسی راحت و آسان برای عموم پیادگان می باشند که در بسیاری از شهرهای مدرن در چند دهه اخیر عموما در مناطق مرکزی شهر که دارای ابنیه با ارزش و تاریخی هستند شکل گرفته اند . وجود کاربریهای متنوع و جذاب نظیر فروشگاه های بزرگ، برندهای مشهورتجاری، کافی شاپ ها و رستورانهای زنجیره ای پیاده راه ها را به مکانی امن، دلپذیر و سرزنده شهری برای خرید و اوقات فراغت بسیاری از ساکنین و توریسم شهری تبدیل کرده است
4- پیاده راه ها گرچه با سیاست مدیریت شهری در بسیاری از شهرها در چند دهه اخیر ایجاد شده اند و نقش عمده اقتصادی در حیات شهرها دارند اما سرمایه گذاری بر روی اینگونه مکانها تنها بر دوش مدیریت شهری نبوده بلکه عمدتا مشارکت مردم و برندهای صاحب نام تجاری یکی از مولفه های مهم شکل گیری اقتصادی پیاده راه در اکثر شهرهای مدرن است
همچنین مطالعات نشان داده است که آنچه در مورد پیاده راه ها بیشتر مورد توجه استفاده کنندگان قرار می گیرد و دعوت کننده آنها به اینگونه فضاها است کیفیت بالای فضای شهری است که در این مکانها مشاهده می شود. فضایی دلپذیر برای گذران اوقات فراغت ، خرید ، قدم زدن و مکث، تبادلات اجتمایی و فرهنگی، گفت و شنود، مکانی برای تماشا، تجربه و امن برای حرکت می باشد. همانطور که جان گل (1987) آرشیتکت معروف دانمارکی می گوید از میان سه نوع فعالیت ( ضروری ، اختیاری و اجتماعی) عابران پیاده، فعالیت های اختیاری نسبت به کیفیت حساس اند و تنها در شرایطی رخ می دهند که کیفیت محیطی مطلوب باشند[1] بنابراین کمییت پیادگان در یک فضای عمومی نشانگر مطلوبیت ان فضا نمی باشد باید توجه داشت که مردم با چه انگیزه ای به این مکان ها وارد شده و از آن استفاده می کنند و چقدر از آن راضی هستند و چه مدت با اختیار خود در این مکانها مکث و اقامت می کنند و آیا این مکانها را برای گذران اوقات فراغت خود مناسب می بینند یا بر حسب ضرورت بدانها وارد و سریع از آنها خارج می شوند
اطلاعات بسیار کمی از موضوع کیفیت این گونه فضاها از دید عابران پیاده در دسترس می باشد تا بتوان در این مورد قضاوت عالمانه کرد ولی در نگاه اول نبود کاربری های متنوع و جذاب ، ازدحام بیش از اندازه عابران، وجود سطل های مملو از زباله ، وجود گاری های دستی ها در میان انبوه مردم ، نبود سرویس های بهداشتی عمومی برای این تعداد عابران پیاده موضوعی نیست که از دید کسی پنهان بماند بنظر می رسد که در ایجاد این پیاده راه تنها به انتقال ترافیک موتوری از ناحیه بازارتهران به زون بیرونی همانند طرح ترافیک اقدام شده و موضوع کیفیت و مطلوبیت فضایی شایسته و امن عابران نیزکمتر مورد توجه مدیریت شهری بوده و تنها به کمیت ها بسنده شده است
